Jak zacząć
|
Aby móc edytować, wystarczy utworzyć swoje konto, a gdy już je mamy zalogować się. Wbrew pozorom edytowanie jest bardzo proste, po kilku mniej udanych próbach z pewnością artykuł wyglądać będzie pięknie. Zawsze też można przeczytać porady na stronach pomocy lub napisać do administratorów.
|
Dlaczego Wiki.Pnikuczanie
|
Powód był prosty. Bardzo istotne jest możliwie szybko zebrać jak najwięcej informacji o dawnych mieszkańcach Pnikuta. Interesujące są jednak również fakty, opowieści i ustne przekazy z innych miejscowości Kresów przedwojennej Rzeczypospolitej. To wiedza ulotna, przemijająca wraz z niewielką już, niestety liczbą bohaterów tamtych dni. Nie wolno pozwolić by wraz z nimi odeszła pamięć o ludziach, ich życiu, cierpieniach i troskach, radościach i szczęściu, pamięć o nich.
Dlaczego nie opisywać tego w Polskiej Wikipedii? Ależ oczywiście można! Problem w tym, że pl.Wiki ma swoje zasady, regulaminy. Jest wiele haseł które możemy tam napisać i które będą dostępne dla świata i pozostaną w pamięci wszystkich, jednak nie wszystko.
Jedynym uregulowaniem naszej Wikipedii jest możliwie rzetelna wiedza o tamtych trudnych czasach, to pamięć ludzi. Byłoby dobrze, gdyby dało się poprzeć tę wiedzę jakimiś źródłami, literaturą, jednak nie jest to niezbędne, gdy jest już niemożliwe...
Proszę jednak pamiętać, piszemy prawdę, tak jak to pamiętamy.
|
|
|
Miejsca które znamy...
|
Pnikut (ukr. Пнікут) – wieś na Ukrainie, w rejonie mościskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 1101 mieszkańców.
Założony w 1359 r. W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Pnikut w powiecie mościskim w województwie lwowskim. Po wojnie odłączona od Polski i włączona do Ukraińskiej SRR.
Od najdawniejszych lat Pnikut zamieszkiwali głównie Polacy. Spośród historycznie najstarszych wymienić należy nazwiska: Czop, Duszakiewicz, Lech, Mazur, Zarański, Skrabka, Pietraka. W bliżej nieokreślonym czasie Kapituła Przemyska sprowadziła do wsi osadników spod Nowego Sącza, pojawiły się rodziny: Głogowskich, Paprockich, Tasowskich, Kosowskich, Mazurów. ( Cały artykuł )
|
Ludzie którzy odeszli...
|
Jan Miśniak (ur. 13 maja 1888 we wsi Pnikut, zamordowany 5 października 1940 w Mauthausen-Gusen).
Ukończył seminarium nauczycielskie (prawdopodobnie w Przemyślu). 15 lipca 1910 r. wcielony do C.K. armii, na froncie I Wojny Światowej walczył jako żołnierz armii austriackiej. Po tym jak zostaje ciężko ranny odznaczono go Krzyżem Wojskowym Karola i po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy w 1918 roku awansowano na stopień podporucznika. Po odrodzeniu Polski już jako oficer polskiego wojska walczy z Ukraińcami o Przemyśl. W 1920 roku ranny w walkach z Bolszewikami trafia do szpitala w Przemyślu. Z końcem kwietnia 1922 roku zostaje przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika.
Od września 1925 roku razem z żoną Zofią i synem Wiesławem meldują się w Zawierciu. Od początku małżonkowie angażują się w pracę pedagogiczną. Jan otrzymuje posadę kierownika Szkoły Powszechnej nr 1 w Zawierciu w której pracuje aż do jej zamknięcia w 1939 roku. W 1928 uhonorowany zostaje Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. ( Cały artykuł )
|
|