Lista haseł | Kategorie artykułów | Prześlij plik | Lista plików | Pomoc | Kontakt
Pnikut.net
Aby utworzyć nowe konto użytkownika należy postępować zgodnie z zaleceniami na stronie Tworzenie konta użytkownika.

Jerzy Ablewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wiki.Pnikuczanie
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(dewikizacja)
Linia 1: Linia 1:
 
{{Spis treści}}
 
{{Spis treści}}
'''Jerzy Karol Ablewicz''' (ur. [[1 listopada]] [[1919]] w [[Krosno|Krośnie]], zm. [[31 marca]] [[1990]] w [[Tarnów|Tarnowie]]) – [[Polska|polski]] [[biskup]] [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]], [[arcybiskup ad personam]], [[biskupi tarnowscy|biskup diecezjalny tarnowski]] w latach 1962–1990.
+
'''Jerzy Karol Ablewicz''' (ur. [[1 listopada]] [[1919]] w [[Krosno|Krośnie]], zm. [[31 marca]] [[1990]] w [[Tarnów|Tarnowie]]) – polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1962–1990.
  
 
== Życiorys ==
 
== Życiorys ==
Urodził się 1 listopada 1919 w Krośnie jako syn Aleksandra Ablewicza, urzędnika, i Emilii z domu Ekiert. Do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczał w rodzinnym mieście. 5 marca 1943 przyjął w Przemyślu [[sakrament święceń|święcenia kapłańskie]]. Następnie pracował jako duszpasterz w parafiach, m.in. był wikariuszem we wsi [[Trzcieniec]], a w latach 1945–1946 administratorem parafii w [[Pnikut|Pnikucie]]{{r|Historia Parafii}}. Studiował w Lublinie. Związał się z [[Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu|Seminarium Duchownym w Przemyślu]], gdzie był profesorem i wicerektorem.
+
Urodził się 1 listopada 1919 w Krośnie jako syn Aleksandra Ablewicza, urzędnika, i Emilii z domu Ekiert. Do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczał w rodzinnym mieście. 5 marca 1943 przyjął w Przemyślu święcenia kapłańskie. Następnie pracował jako duszpasterz w parafiach, m.in. był wikariuszem we wsi [[Trzcieniec]], a w latach 1945–1946 administratorem parafii w [[Pnikut|Pnikucie]]{{r|Historia Parafii}}. Studiował w Lublinie. Związał się z Seminarium Duchownym w Przemyślu, gdzie był profesorem i wicerektorem.
  
26 lutego 1962 został mianowany przez papieża [[Jan XXIII|Jana XXIII]] [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja tarnowska|diecezji tarnowskiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 20 maja 1962, a 26 maja objął stanowisko w diecezji. W 1974 był delegatem [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopatu Polski]] na IV sesję zwyczajną Światowego [[Synod Biskupów|Synodu Biskupów]]. W latach 1981–1986 przeprowadził [[synod|synod diecezjalny]]. Utworzył 132 nowe [[parafia|parafie]], sporo rektoratów. Mimo przeszkód czynionych ze strony władz państwowych podjęto budowę kilkuset kościołów, domów katechetycznych, plebanii. Wydał 50 listów pasterskich, około 50 przemówień, 33 kazania, kilka homilii, kilkanaście orędzi i odezw, kilka artykułów naukowych. 10 czerwca 1987 w czasie pobytu [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] w Tarnowie został promowany na [[arcybiskup ad personam|arcybiskupa ad personam]] (bez podnoszenia diecezji do rangi metropolii). Przyczynił się do [[beatyfikacja|beatyfikacji]] [[Karolina Kózka|Karoliny Kózkówny]] w 1987.
+
26 lutego 1962 został mianowany przez papieża Jana XXIII biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej. Sakrę biskupią przyjął 20 maja 1962, a 26 maja objął stanowisko w diecezji. W 1974 był delegatem Episkopatu Polski na IV sesję zwyczajną Światowego Synodu Biskupów. W latach 1981–1986 przeprowadził synod diecezjalny. Utworzył 132 nowe parafie, sporo rektoratów. Mimo przeszkód czynionych ze strony władz państwowych podjęto budowę kilkuset kościołów, domów katechetycznych, plebanii. Wydał 50 listów pasterskich, około 50 przemówień, 33 kazania, kilka homilii, kilkanaście orędzi i odezw, kilka artykułów naukowych. 10 czerwca 1987 w czasie pobytu Jana Pawła II w Tarnowie został promowany na arcybiskupa ad personam (bez podnoszenia diecezji do rangi metropolii). Przyczynił się do beatyfikacji Karoliny Kózkówny w 1987.
  
Zmarł 31 marca 1990 w Tarnowie. Został pochowany w podziemiach [[bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie|bazyliki katedralnej w Tarnowie]].
+
Zmarł 31 marca 1990 w Tarnowie. Został pochowany w podziemiach bazyliki katedralnej w Tarnowie.
  
 
== Publikacje ==
 
== Publikacje ==
* Jerzy Ablewicz, ''Będziecie moimi świadkami'', [[Éditions du Dialogue]], [[Paryż|Paris]] 1983, ss. 316, ISBN 2-85316-042-4.
+
* Jerzy Ablewicz, ''Będziecie moimi świadkami'', Éditions du Dialogue, Paris 1983, ss. 316, ISBN 2-85316-042-4.
  
 
== Przypisy ==
 
== Przypisy ==

Wersja z 00:49, 2 mar 2014

Jerzy Karol Ablewicz (ur. 1 listopada 1919 w Krośnie, zm. 31 marca 1990 w Tarnowie) – polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1962–1990.

Życiorys

Urodził się 1 listopada 1919 w Krośnie jako syn Aleksandra Ablewicza, urzędnika, i Emilii z domu Ekiert. Do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczał w rodzinnym mieście. 5 marca 1943 przyjął w Przemyślu święcenia kapłańskie. Następnie pracował jako duszpasterz w parafiach, m.in. był wikariuszem we wsi Trzcieniec, a w latach 1945–1946 administratorem parafii w Pnikucie[1] . Studiował w Lublinie. Związał się z Seminarium Duchownym w Przemyślu, gdzie był profesorem i wicerektorem.

26 lutego 1962 został mianowany przez papieża Jana XXIII biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej. Sakrę biskupią przyjął 20 maja 1962, a 26 maja objął stanowisko w diecezji. W 1974 był delegatem Episkopatu Polski na IV sesję zwyczajną Światowego Synodu Biskupów. W latach 1981–1986 przeprowadził synod diecezjalny. Utworzył 132 nowe parafie, sporo rektoratów. Mimo przeszkód czynionych ze strony władz państwowych podjęto budowę kilkuset kościołów, domów katechetycznych, plebanii. Wydał 50 listów pasterskich, około 50 przemówień, 33 kazania, kilka homilii, kilkanaście orędzi i odezw, kilka artykułów naukowych. 10 czerwca 1987 w czasie pobytu Jana Pawła II w Tarnowie został promowany na arcybiskupa ad personam (bez podnoszenia diecezji do rangi metropolii). Przyczynił się do beatyfikacji Karoliny Kózkówny w 1987.

Zmarł 31 marca 1990 w Tarnowie. Został pochowany w podziemiach bazyliki katedralnej w Tarnowie.

Publikacje

  • Jerzy Ablewicz, Będziecie moimi świadkami, Éditions du Dialogue, Paris 1983, ss. 316, ISBN 2-85316-042-4.

Przypisy

  1. Historia Parafii. pnikut.com. [dostęp 2013-09-28].

Linki zewnętrzne

© Źródło: Wikipedia, Autorzy, licencja: CC-BY-SA 3.0 Deed