Jan Miśniak
Jan Miśniak (ur. 13 maja 1888 we wsi Pnikut, zamordowany 5 października1940 w Mauthausen-Gusen).
Biografia
Ukończył seminarium nauczycielskie (prawdopodobnie w Przemyślu). 15 lipca 1910 r. wcielony do C.K. armii, na froncie I Wojny Światowej walczył jako żołnierz armii austriackiej. Po tym jak zostaje ciężko ranny odznaczono go Krzyżem Wojskowym Karola i po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy w 1918 roku awansowano na stopień podporucznika. Po odrodzeniu Polski już jako oficer polskiego wojska walczy z Ukraińcami o Przemyśl. W 1920 roku ranny w walkach z Bolszewikami trafia do szpitala w Przemyślu. Z końcem kwietnia 1922 roku zostaje przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika.
Od września 1925 roku razem z żoną Zofią i synem Wiesławem meldują się w Zawierciu[1]. Od początku małżonkowie angażują się w pracę pedagogiczną. Jan otrzymuje posadę kierownika Szkoły Powszechnej nr 1 w Zawierciu w której pracuje aż do jej zamknięcia w 1939 roku[2]. W 1928 uhonorowany zostaje Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Po wybuchu II Wojny Światowej, odmawiając współpracy zostaje aresztowany (kwiecień 1940 rok) i trafia najpierw do KL Dachau, a następnie do KL Mauthausen-Gusen, gdzie ginie zakatowany przez jednego ze strażników obozowych 5 – go października 1940 roku. Symboliczny nagrobek Jana Miśniaka znajduje się na cmentarzu w Pnikucie[3].
Odznaczenia
- Krzyż Wojskowy Karola
- Odznaka Honorowa "Orlęta"
- Gwiazda Przemyśla
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
- ↑ Strona Gimnazjum nr. 1 w Zawierciu.
- ↑ Słownik nauczycieli tajnego nauczania – uczestników ruchu oporu 1939-1945 (województwo świętokrzyskie). Tablice i pomniki, Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, 2012, s. 319.
- ↑ Wspólnota Samorządowa Dolina Sanu.
© Źródło: Wikipedia, Autorzy, licencja: CC-BY-SA 3.0 Deed